spólnoty rodzinne Kościoła Domowego są owocem potężnego tchnienia Ducha Świętego w czasie Soboru Watykańskiego II. Tchnienie Ducha Świętego, które przechodzi od tego wydarzenia przez całe współczesne chrześcijaństwo, objęło także rodziny, przekształcając je w rozkwitające oazy nowego życia. Kościół Domowy jest zatem jedną z wielu na świecie posoborowych wspólnot rodzinnych pomagających swoim członkom odnawiać się mocą Słowa Bożego i ewangeliczną miłością – agape.
W Polsce pierwsze wspólnoty Kościoła Domowego, zwane kręgami, powstały w 1973 roku, a ich założycielem był ks. prof. Franciszek Blachnicki. Od innych ruchów rodzinnych różnimy się tym, że swoją troskę o rodzinę kierujemy najpierw ku parze małżeńskiej – rodzicom, nie ku całej rodzinie. Uważamy, że tylko rodzice złączeni miłością między sobą i razem z Panem Bogiem mogą dobrze wychowywać dzieci, tworzyć ze swoich rodzin prawdziwe Domowe Kościoły. Dzięki temu zostają uzdolnieni do oddziaływania na zewnątrz przez przykład i ewangelizację, do udzielania pomocy duchowej i materialnej również na terenie parafii, co jest jednocześnie jednym z celów naszych wspólnot.
W założeniach ks. prof. Franciszka Blachnickiego każdy krąg rodzin miał być szkołą życia prawdziwie chrześcijańskiego, do której się przychodzi, aby poznać istotę chrześcijaństwa i w której poszukuje się pomocy w dążeniu do świętości, aby każdy z członków kręgu był chrześcijaninem w każdej sytuacji i w możliwie najdoskonalszy sposób, w rodzinie, w pracy zawodowej, w parafii itd.
Praca w kręgu polega na cierpliwym i wytrwałym tworzeniu duchowości specjalnej, dostosowanej do powołania chrześcijan żonatych w dzisiejszym świecie. Każdy krąg winien świadczyć o prawdziwej, braterskiej miłości.
Takie świadectwo powinna też dawać każda rodzina uczestnicząca w jego życiu. Trzeba, aby wszystkie kręgi mówiły ludziom, którzy na nas patrzą, że są w dzisiejszych czasach chrześcijanie, którzy wierzą, że małżeństwo to wielka sprawa i którzy wierzą w miłość; że są chrześcijanie, którzy starają się przeżywać w pełni swoje życie chrześcijańskie i wspomagając się wzajemnie, wspólnie dążą do świętości.
Aby dojść do prawdziwej duchowej spójni małżeńskiej, każde z małżeństw kręgu stara się wprowadzać stopniowo w swoje życie wspomniane już elementy formacyjne, czyli „zobowiązania”.
Zobowiązaniami tymi są:
1.Modlitwa małżeńska, osobista i rodzinna.
2.Spotkanie ze Słowem Bożym (czytanie i rozważanie Pisma Świętego).
3.Dialog małżeński.
4.Reguła życia.
5.Systematyczne, comiesięczne uczestnictwo w spotkaniach kręgu.
6.Uczestniczenie raz w roku w rekolekcjach zamkniętych.
Bardzo ważną rolę w kręgach odgrywa wzajemna pomoc małżeństw. Głównym jej aspektem jest szczere dzielenie się poszczególnych par swoimi trudnościami i osiągnięciami we wspólnej drodze do Boga.
…wiek i wykształcenie nie odgrywa tu żadnej roli. Są w kręgach rolnicy, rzemieślnicy, górnicy, policjanci i ludzie różnych zawodów oraz stopni naukowych.
Wchodzące do kręgów pary małżeńskie nie zawsze są blisko Pana Boga, czasem przybywają „z daleka”, dawniej ateiści, alkoholicy itp. Wszyscy oni jednak mówią, że wejście do kręgów zmieniło, a nawet uratowało ich życie.
Im wcześniej, tym lepiej wejść do kręgu, ale są w naszych kręgach małżeństwa z różnym stażem – od paru miesięcy do kilkunastu i kilkudziesięciu nawet lat. Te młodsze cieszą się, że już są w Kościele Domowym, a starsze – aktualnie wstępujące żałują, że dopiero teraz, ale wszyscy zgodnie dziękujemy Panu Bogu za łaskę bycia w Kościele Domowym.
Zapraszamy do naszych wspólnot, jeżeli poczujecie tchnienie Ducha Świętego, to odczytajcie to jako wolę Bożą bycia uczestnikami Kościoła Domowego.
Kościołem Domowym w naszej parafii opiekuje się o. Zdzisław.