Św. Antoni z Padwy
Św. Antoni urodził się 15 sierpnia 1195 r. w Lizbonie jako syn Marcina i Marii. Do 15 roku życia uczęszczał do szkoły przykatedralnej. Następnie wstąpił do klasztoru św. Wincentego w pobliżu Lizbony, należącego do kanoników regularnych św. Augustyna, gdzie oddał się studiom Pisma Świętego i Ojców Kościoła. Z Lizbony przeniósł się do klasztoru św. Krzyża w Coimbrze. W 1220 r. poruszony wieścią o śmierci pierwszych pięciu męczenników franciszkańskich przyłączył się do wspólnoty założonej przez św. Franciszka z Asyżu. Przywdziawszy habit franciszkański, przyjął imię Antoni.
Nasz Święty tak bardzo pragnął męczeństwa, że postanowił udać się do Maroka, ale przeciwne wiatry rzuciły go na Sycylię. W 1221 r. spotkał się w Asyżu ze św. Franciszkiem. Antoni dał się poznać jako utalentowany kaznodzieja, dlatego zaczął głosić Słowo Boże w północnych Włoszech i w południowej Francji. W 1230 r. przybył do Padwy, gdzie w dalszym ciągu głosił kazania, których tematem były prawdy wiary i moralności. Zmarł 13 czerwca 1231 r. w Padwie.
Św. Antoni z Padwy należy do najpopularniejszych świętych w świecie. Wzywa się go jako orędownika rzeczy zgubionych. Jest patronem narzeczonych i małżonków. Niemal w każdym kościele znajduje się jego wizerunek i skarbonka z napisem Chleb św. Antoniego. Przedstawiany jest z księgą w ręku, ż lilią, z Dzieciątkiem Jezus, z sercem i z ogniem. Antoni został ogłoszony świętym już w niespełna rok po swojej śmierci, bo 30 maja 1232 r. przez papieża Grzegorza IX.
Modlitwa:
Wszechmogący wieczny Boże,
Ty dałeś swojemu ludowi św. Antoniego z Padwy
jako znakomitego kaznodzieję i orędownika ubogich;
spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem
prowadzili Zycie z godne z Ewangelią
i we wszelkich przeciwnościach doznawali Twojej pomocy.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.