Charakterystka budowli
Bazylikowa, sześcioprzęsłowa budowla otoczona jest przyporami, czyli zewnętrznymi łukami podpierającymi. Łuki owe były wynalazkiem budowniczych z okresu gotyku, kiedy to przenoszono część ciężaru na słupy zewnętrzne, potęgując wrażenie lekkości i zmieniając przestrzenną strukturę bryły kościoła. Trzyprzęsłowe prezbiterium (absyda) otrzymało zakończenie trójboczne. Południową elewację, przypominającą swym charakterem architekturę pomorską, flankują dwie koliste wieżyczki z przedsionkiem wejściowym z trzema portalami.
Kościół ma stromy, dwuspadowy dach kryty dachówką, nad którym wznoszą się ostrosłupowe hełmy obu wieżyczek i sygnaturka umieszczona nad skrzyżowaniem nawy głównej i pseudotranseptu (nawa poprzeczna). Sygnaturka o formie smukłego ośmiobocznego stożka ma kształt konstrukcji poprzedniej, zniszczonej w 1945 roku. Ów detal architektoniczny wykonany jest z profilowanej cegły glazurowej. Ceglane są również ościeża i przezrocza wszystkich okien łącznie z wielkim witrażem-rozetą. Z tego samego materiału wykonano także przedsionek z płaskimi wimpergami (wysoki, dekoracyjny, zdobiony trójkąt umieszczony w portalu) nad trzema portalami, zwieńczony attyką (podwyższona część ściany umieszczona ponad gzymsem wieńczącym budowlę), z kamiennymi figurami świętych.
Wnętrze kościoła o architekturze pseudogotyckiej podzielone jest smukłymi filarami międzynawowymi i pękami służek międzyprzęsłowych (pionowy element stanowiący przedłużenie żebra sklepiennego i schodzący na filar lub przyporę).Nawy zostały nakryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Sklepienia te to również nowe rozwiązanie gotyku, które pozwala zmniejszyć obciążenie i jednocześnie wykorzystać do podparcia pojedyncze słupy. Takie rozwiązanie czyni wnętrze jaśniejszym i pozwala na stworzenie większej powierzchni okien (wypełnianych później witrażami).
Żebra sklepień, ościeża okien, gzymsy i fryzy wykonane są z czerwonej cegły licowej na tle tynkowanych ścian i powierzchni sklepień. Przesklepiony jest także marmurowany, trójprzęsłowy chór organowy z dużymi organami. Okna naw ozdobiono witrażami o motywach geometrycznych, a rozetę i okna prezbiterium – figuralnymi.
Wyposażenie kościoła, ołtarze główny i boczne, stalle w prezbiterium oraz stacje Drogi Krzyżowej utrzymane są głównie w stylu neogotyckim.
Przed kościołem zwraca uwagę duża rzeźba z brązu, przedstawiająca Chrystusa Ukrzyżowanego ze świętym Franciszkiem.
W kompleksie klasztornym znajduje się również seminarium duchowne.
[Źródło charakterystyki: „Klasztor, kościół i parafia na Karłowicach”, Wydawnictwo Św. Antoniego, Wrocław 1996]
Więcej na temat historii kościoła i klasztoru znajdziesz tutaj.
Karłowickie organy.